Als er niets anders is, kun je op een dag iemand recht in de ogen kijken en zeggen: ‘Maar ik heb het meegemaakt. En het heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben.
Verontschuldig je nooit voor hoe je je voelt. Niemand kan bepalen hoe men zich voelt. De zon verontschuldigt zich niet omdat ze de zon is. De regen zegt geen sorry voor het vallen. Gevoelens zijn er gewoon.
De liefde bedrijven ging nooit over jou en mij in bed. We bedreven de liefde telkens als we elkaars hand vasthielden.
Je was een droom. Toen een realiteit. Nu een herinnering.
Er zijn mensen die je nooit meer zult zien. Althans, niet op dezelfde manier.
Iemand die je nog niet eens hebt ontmoet, vraagt zich af hoe het zou zijn om iemand zoals jij te kennen.
Alle hardste en koudste mensen die je tegenkomt waren ooit zo zacht als water. En dat is de tragedie van het leven.
