Een gedicht lezen in januari is net zo mooi als een wandeling maken in juni.
Bezit is een vriendschap tussen mens en dingen.
Een gedicht lezen in januari is net zo heerlijk als een wandeling maken in juni.
Het meest aangrijpende dat het toneel kan laten zien is de ontwikkeling van een karakter, het moment van de vrijheid van keuze, van de vrije beslissing, waardoor een moraal, een heel bestaan, op de helling komt.
Elk woord heeft gevolgen, elk zwijgen ook.
Ik besta. Het is zacht, zo zacht, zo langzaam. En licht: het lijkt alsof het in de lucht hangt. Het beweegt.
In de angst wordt de mens zich bewust van zijn vrijheid.
De mens is in het geheel niet de som van wat hij heeft, maar de totaliteit van wat hij nog niet heeft, van wat hij zou kunnen hebben.
De plicht is de wil van de ander in mij, het is de vervreemding van mijn eigen vrijheid
Ik ben me altijd bewust van mezelf – in mijn gedachten. Pijnlijk bewust.
Een mens kan niet meer mens zijn dan de anderen, doordat de vrijheid in elk leven oneindig is.