Christina Georgina Rossetti:
(Londen, 5 december 1830 – aldaar 27 december 1894).
Engels dichteres en prozaschrijfster.
Veel van haar werk is religieus van aard en gaat over het afstand doen van aardse liefde. Ook blijkt uit veel van haar gedichten een preoccupatie met de dood. Zij poseerde als model voor een aantal schilderijen van haar broer Dante Gabriel Rossetti en andere prerafaëlieten, al was ze geen lid van deze beweging.
Januari, koud en verlaten. Februari, drijfnat.
Juni, de maand van de maanden, brengt ook bloemen en fruit. Wanneer groene bomen de meest schaduwrijke takken uitspreiden, wanneer ook elke wilde vogel zingt.
Er is maar één mei in het jaar, en soms is mei nat en koud. Er is maar één mei in het jaar voordat het jaar wordt oud.
Maar hoewel het de koudste mei is met de minste zon en de meeste buien, brengen wind en dauw, dag en nacht, de bloemen tevoorschijn.
Ik kan je niet vertellen wat het was, maar dit weet ik, het ging over. Het stierf met het zonnige mei, zoals alle zoete dingen stierf het, en liet me oud, koud en grijs achter.
Ik kan je niet vertellen hoe het was, maar dit weet ik, het gebeurde op een heldere en zonnige dag toen mei jong was. Ah, de aangename meimaand!
Op de wind in februari drijven de sneeuwvlokken nog steeds, half geneigd om in regen te veranderen, bijtend, druipend, kil.
