Soms als je ’s ochtends wakker wordt, denk je dat de waarheid vlak naast je bed ligt, als een open graf met een paar verwelkte bloemen, klaar om te ontvangen.
Geloven in vooruitgang betekent niet dat je gelooft dat er al enige vooruitgang is geboekt.
Sterven zou niets anders betekenen dan het niets overgeven aan het niets, maar dat zou onmogelijk zijn voor te stellen, want hoe zou een persoon, zelfs alleen als niets, zich bewust kunnen overgeven aan het niets, en niet slechts aan een leeg niets, maar aan het niets, eerder een brullend niets waarvan het niets alleen bestaat in zijn onbegrijpelijkheid.
De waarheid is wat ieder mens nodig heeft.
Het is immers niet nodig naar het midden van de zon te vliegen, maar het is noodzakelijk om naar een schoon plekje op aarde te kruipen waar de zon soms schijnt en men zich een beetje kan opwarmen.
Ik schaamde me toen ik me realiseerde dat het leven een verkleedfeest was; en ik aanwezig was met mijn ware gezicht.
Er zijn tijden dat ik ervan overtuigd ben dat ik niet geschikt ben voor een menselijke relatie.
Ik probeer constant iets onverklaarbaars over te brengen, iets onverklaarbaars uit te leggen, iets te vertellen dat ik alleen in mijn botten voel en dat alleen in die botten kan worden ervaren.
Ik neem geen afscheid. Er is geen afscheid, tenzij de zwaartekracht, die op me loert, me helemaal naar beneden trekt. Maar hoe kan het, aangezien je leeft.
Zeggen dat je me in de steek hebt gelaten, zou heel onrechtvaardig zijn, maar dat ik in de steek werd gelaten, en soms vreselijk, is waar.
Het is alleen vanwege hun domheid dat ze zo zeker van zichzelf kunnen zijn.
Wat als ik wat meer sliep en al deze onzin vergat.
Voor mezelf ben ik te zwaar, en voor jou te licht.
