Jean-Paul Charles Aymard Sartre:
( 21 juni 1905 – 15 april 1980 )
Frans filosoof, toneelschrijver, romanschrijver, scenarioschrijver, politiek activist, biograaf en literatuurcriticus, beschouwd als een leidende figuur in de Franse filosofie en het marxisme van de 20e eeuw. Sartre was een van de sleutelfiguren in de filosofie van het existentialisme (en de fenomenologie).
Een gedicht lezen in januari is net zo mooi als een wandeling maken in juni.
Bezit is een vriendschap tussen mens en dingen.
Het meest aangrijpende dat het toneel kan laten zien is de ontwikkeling van een karakter, het moment van de vrijheid van keuze, van de vrije beslissing, waardoor een moraal, een heel bestaan, op de helling komt.
Elk woord heeft gevolgen, elk zwijgen ook.
Ik besta. Het is zacht, zo zacht, zo langzaam. En licht: het lijkt alsof het in de lucht hangt. Het beweegt.
In de angst wordt de mens zich bewust van zijn vrijheid.
De mens is in het geheel niet de som van wat hij heeft, maar de totaliteit van wat hij nog niet heeft, van wat hij zou kunnen hebben.
De plicht is de wil van de ander in mij, het is de vervreemding van mijn eigen vrijheid
Ik ben me altijd bewust van mezelf – in mijn gedachten. Pijnlijk bewust.
Een mens kan niet meer mens zijn dan de anderen, doordat de vrijheid in elk leven oneindig is.
Er bestaat niet zoiets als een gegeven vrijheid; je moet je passies, je ras, je klasse, je natie overwinnen en samen met jou andere mensen overwinnen.
Als de vrijheid eenmaal in de ziel van een mens is ontploft, kunnen de goden niets meer tegen hem doen.
Drie uur is altijd te laat of te vroeg voor alles wat je wilt doen.
Vrijheid is wat je doet met wat je is aangedaan.
Met wanhoop begint echt optimisme: het optimisme van de man die niets verwacht, die weet dat hij geen rechten heeft en niets te verwachten heeft, die zich verheugt in het alleen op zichzelf rekenen en alleen handelen voor het welzijn van allen.
Wat hij bedoelt met de uitspraak (of de parafrase daarvan) is typisch Sartre: wanhoop (in de zin van geen hoop op externe redding) is niet passief, maar juist het begin van een radicaal optimisme dat geworteld is in eigen verantwoordelijkheid en actie voor een breder menselijk belang.
