Ahmed Salman Rushdie:
(Bombay, 19 juni 1947) .
Brits-Amerikaanse essayist en schrijver van Indiase afkomst. Hij schrijft voornamelijk fictie en is een voorvechter van de vrijheid van meningsuiting. In zijn vertelstijl vermengt hij mythe en fantasie met het werkelijke leven. Hij wordt dan ook wel gerekend tot het magisch realisme. Een bron van inspiratie voor Rushdie is het werk van Günter Grass.
Het toneel van zijn werk is veelal het Indiase subcontinent. Hij werd beroemd door zijn romans Midnight’s Children (Middernachtskinderen) en The Satanic Verses (De duivelsverzen). Op 14 februari 1989 sprak de Iraanse geestelijk moslimleider Khomeini vanwege De duivelsverzen op Radio Teheran een fatwa uit waardoor islamieten wereldwijd de opdracht kregen hem te doden. Dit leidde internationaal tot grote ophef. Het was de eerste keer dat zo’n fatwa werd uitgesproken over een westerse publieke figuur.
Vriendschappen zijn de familie die we maken – niet degene die we erven. Ik ben altijd iemand geweest voor wie vriendschap, toevallige affiniteiten, net zo belangrijk zijn als familie.
Een van de problemen met het verdedigen van de vrijheid van meningsuiting is, dat je vaak mensen moet verdedigen die je schandalig, onaangenaam en walgelijk vindt.
Het lijkt er op dat het recht op vrijheid van meningsuiting dat in talrijke grondwetten was vastgelegd nu wordt aangevallen door religieuze instellingen.
Er was iets heel erg mis met het spirituele leven op de planeet. Er waren in mensen te veel demonen die beweerden in God te geloven.
Op het moment dat je een reeks ideeën declareert die immuun zijn voor kritiek, satire, spot of minachting, wordt vrijheid van denken onmogelijk.
Twee dingen vormen de basis van elke open samenleving – de vrijheid van meningsuiting en de rechtsstaat. Als je die dingen niet hebt dan heb je geen vrij land.
Vrijheid van meningsuiting is alles, het hele balspel. Vrije meningsuiting is het leven zelf.
Wat is vrijheid van meningsuiting? Zonder de vrijheid te beledigen, houdt het op te bestaan.
Vrijheid om te verwerpen is de enige vrijheid.
Boeken kiezen hun auteurs; de scheppingsdaad is niet geheel rationeel en bewust.
