Terentius:
Nomen Latinum Publii Terentii Aferi (circa 195/190 – 159 a.C.n.). Poeta comicus Romanus origine Carthaginensis. Romam ut servus ductus est, ubi educationem accepit et postea a domino suo, senatore Terentio Lucano, liberatus est, cuius nomen sibi adscivit.
Vita et Cursus Honorum
– Origo: Carthagini natus, cognomen *Afer* (“Africanus”) accepit, fortasse ad originem Africanam referens.
– Educatio et Rete: Gratias ingenio suo, aditum ad circulum litterarium praeclarum circa Scipionem Africanum et Laelium consecutus est, ubi plagii suspectus est, fortasse propter elegantiam styli sui.
– Iter et Mors: Postquam sex fabulas scripsit, in Graeciam inspirationem quaerens profectus est. Creditur anno 159 a.C.n. mortuum esse, fortasse in mari.
Dramata
Sex comoedias superstites (166–160 a.C.n.) scripsit, exemplis Graecis Menandri innixas:
– Andria (166 a.C.n.)
– Hecyra (165 a.C.n.)
– Heauton Timorumenos (163 a.C.n.)
– Eunuchus (161 a.C.n.)
– Phormio (161 a.C.n.)
– Adelphoe (160 a.C.n.)
Fabulae eius propter stilum elegans, profunditatem psychologicam, et tonum relative moderatum notae sunt, quae eas libros scholasticos populares per saecula fecerunt.
Quot capita, tot sententiae.
