Jan Hendrik Leopold:
(‘s-Hertogenbosch, 11 mei 1865 – Rotterdam, 21 juni 1925).
Nederlands dichter en classicus die wordt gerekend tot het symbolisme. Hij wordt door sommigen beschouwd als de belangrijkste Nederlandse dichter sinds Vondel.
Na zijn debuut met door Gorter en Mallarmé beïnvloede gedichten, vertoont zijn poëzie vanaf 1900 filosofische verdieping van vooral de Stoa, na 1915 vermengd met oosters-religieuze elementen. Leopolds bekendste werken zijn gedichten die vaak in bloemlezingen te vinden zijn. Zijn gedicht ‘O nachten van gedragene extase’ geldt algemeen als één der mooiste liefdesgedichten uit de Nederlandse literatuur.[
Ook veel bewonderd zijn het epische gedicht Cheops uit 1915 en de naar Arabische en Perzische dichters gemodelleerde kwatrijnen in Oostersch uit 1922.
Het enige ontwijfelbare, het voelen van het eigen ik.
