Charlotte Eriksson:
Zweedse (Göteborg), schrijfster, liedjesschrijfster, dromer, zwerfster.
Ik ben niet alles wat ik wil zijn, maar ik ben meer dan ik was, en ik leer nog steeds.
Het is juli en ik heb hoop in wie ik aan het worden ben.
Neem een douche, spoel de dag af. Drink een glas water. Ga liggen en sluit je ogen. Let op de stilte. Let op je hart. ’t Klopt nog steeds. Nog steeds aan het vechten. Je hebt het tenslotte gered. Je hebt het gehaald, weer een dag. En je kunt het er nog wel een keer. Je doet het prima.
Het is januari en ik schep de sneeuw van de grond. Ik heb zojuist de bloem weggegooid die je me liet beloven water te geven, wees voorzichtig, want ik was te onzorgvuldig, zei je. Onzorgvuldig met dingen en mensen, om me heen en achter me, en ik herinner me dat ik maar een seconde of twee stil was, denkend dat het zoveel gemakkelijker is om weg te gaan en aan iets nieuws te beginnen dan te zorgen voor wat er al is.
Lieve wereld, ik ben opgewonden om in jou te leven, en ik ben dankbaar voor nog een jaar.
