Helen Adams Keller:
(Tuscumbia, Alabama, 27 juni 1880 — Westport, Connecticut, 1 juni 1968).
Amerikaanse schrijfster en taalkundige.
Toen zij 19 maanden oud was, werd ze ten gevolge van een ziekte doof en blind. Met de hulp van haar lerares Anne Sullivan (1866-1936) leerde ze vanaf kort voor haar zevende jaar te communiceren met behulp van het vingeralfabet, waarbij woorden in de hand gespeld worden.
Het leven is of een gewaagd avontuur of helemaal niets.
Ik loop liever met een vriend in het donker, dan alleen in het licht.
De beste en mooiste dingen in de wereld zijn niet te zien of zelfs maar aan te raken. Ze moeten met het hart worden gevoeld.
De dood is niet meer dan van de ene kamer naar de andere gaan. Maar er is een verschil voor mij, weet je. Omdat ik in die andere kamer zal kunnen zien.
Als een deur van geluk sluit, gaat een andere open; maar vaak kijken we zo lang naar de gesloten deur dat we de voor ons geopende deur niet zien.
Je kunt er nooit mee instemmen om te kruipen als je een impuls voelt om te stijgen.
Hoewel de wereld vol lijden is, is ze ook vol van het overwinnen ervan
Het leven gaat niet over mensen die aardig zijn in je gezicht maar het gaat over mensen die aardig blijven. Ook achter je rug.
Alleen kunnen we zo weinig doen; samen kunnen we zoveel doen.