Het beste deel van het leven van een goede man zijn zijn kleine, naamloze, niet-herinnerde daden van vriendelijkheid en liefde.
Wolken doordringende piek, en ongebaande heide, instinctief eerbetoon. Noch wil de schemerige grot een krans om jou te eren, lieve mei!
Terwijl hij vanuit het purperende oosten vertrekt. De ster die de dageraad leidde, de opgewekte flora vanaf haar bed komt, want mei staat op het gazon.
De waarheid houdt geen rekening met eeuwen.
Een sleutelbloem in al zijn prachtige, lelies trotseren de maartwinden met volle kracht, nederige groei als bewogen door één verlangen; Trekken, om de lente te verwelkomen, hun beste kleding aan…
