Simon Johannes Carmiggelt:
(Den Haag, 7 oktober 1913 – Amsterdam, 30 november 1987).
Nederlands journalist, schrijver en dichter. Onder het pseudoniem Kronkel publiceerde hij bijna veertig jaar vrijwel dagelijks een cursiefje in dagblad Het Parool, waarin hij gewone zaken op verrassende wijze omschreef, met oog voor humor in het verschil tussen ideaal en werkelijkheid. In de loop der jaren werd de schrijfstijl soberder en de humor treuriger. De selectie in jaarlijkse bundels en zijn voordracht voor de televisie leverden hem een grote populariteit op. Cabaretteksten schreef hij voor onder meer Wim Kan en Wim Sonneveld, waaronder Sonnevelds conferences Croquetten en De jongens. In 1961 werd Carmiggelt de Constantijn Huygens-prijs toegekend en in 1977 de P.C. Hooft-prijs voor het jaar 1974.
Dat is een voordeel van reizen: het verruimt de blik en scherpt ons in hoe verrukkelijk het thuis is.
Er bestaat geen moeilijker kunst dan waarlijk uitgebalanceerd nietsdoen.
Welke sadist verzint onze dromen?
Een vriend van mij weet precies wat ik zou moeten doen. En ik weet precies wat hij zou moeten doen. Maar wat we zélf moeten doen weten we niet, tenzij we onze problematieken ruilen. Daar moest eigenlijk een beurs voor zijn
Nu is de eigenaardigheid van echte vrienden dat je, als je ze na jaren van gedwongen scheiding terugziet, de draad van het gesprek weer kunt op kunt nemen, als was er nooit een hiaat geweest.
De waarheid is een afspraak, dankzij welke de naïevelingen onder ons, niet met de werkelijkheid hoeven te leven.
Volledig nutteloos. Zondag. ’s Nachts bijzonder slapeloos. Tot kwart over elf in bed in de zon.
